De Molenstraat te Groede loopt van de markt (zie hierboven) met de grote kerk tot aan het pompstation waar vroeger de molen stond. De Molen op het eind van de Molenstraat is inmiddels verdwenen. Er zijn in de Molenstraat 6 topics interessant:
– De touwslagers
– De abortuskliniek
– Het hoofdkwartier
– De Lutherse Kerk en de Lutherse Pastorie
– Het schooltje
– Schoenschraper
– De Molen
Touwslagers, een ambacht dat vrijwel is uitgestorven. In de 19de eeuw was het echter een beroep dat je veel tegen kwam, zo ook in Groede. In Groede moest er touw gemaakt worden voor de Visserij in Breskens. In de archieven zijn namen te vinden zoals A. Heule, Guust Velde, Jacobus Houtzager, Anthonie Blom en Johannes Avot, allen touwslager van beroep aan het einde van de 19de eeuw. Waar zij zich precies bevonden staat nergens beschreven, maar we hebben echter wel een vermoeden.
Een touw werd gemaakt door op een zogenoemde “lijnbaan” garens van hennep in elkaar te draaien. Hoe langer de lijnbaan, hoe langer het touw. Een lange smalle tuin was dus uiterst geschikt voor het maken van lange touwen. Bij het maken van een touw, kan er maar één bocht zitten tussen het slagmechanisme (de slinger) en de lammeroen (de haak waar de garens tezamen kwamen). Het was daarom dat er vaak een boom stond aan het einde van de tuin. Men kon dan de lijnbaan laten lopen van voor in de tuin, naar achteren en vervolgens weer terug naar voren. De touwlengte was zodoende twee maal de lengte van de tuin.
Een standaardlengte van touw is “Kuil”, namelijk 220 meter. Het was dan ook niet voor niets dat touwslagers vaak een tuin hadden van 110 meter. In Groede zijn er volgens de redactie ook lange smalle tuinen in de Molenstraat van ongeveer 110 meter, of zij echter ook een boom op het einde hebben staan weten we niet.
Ongeveer in de helft van de Molenstraat eindigt rechts het Slijkstraatje. Op deze T splitsing vindt men niet alleen het prachtige pand Salixhove links in de Molenstraat. Tot 1995 was
er in Salixhove een Abortuskliniek gevestigd. Abortus was een controversieel onderwerp, dat blijkt uit de protesten voor en tegen abortus en de verhitte discussies die niet alleen in Amerika, maar o a ook in Nederland plaatsvonden. In de jaren ’60 kwam met de seksuele revolutie een maatschappelijke discussie over abortus op gang. Tijdens de tweede feministische golf kwam de actiegroep Dolle Mina naar voren, die zich inzette voor legalisering van abortus. Sinds 1984 is abortus officieel toegestaan in Nederland, maar daarvoor werd het ook al jarenlang gedoogd.
Dr Van de Bergh, huisarts te Groede heeft een abortuskliniek opgericht in 1974 en werkte naast zijn huisartspraktijk in de kliniek als abortusarts. Dit heeft zijn patiënten uit het dorp nooit gestoord, ze bleven patiënt bij hem als huisarts. Mevrow De Melker die met haar gezin de Lutherse Pastorie in de Molenstraat bewoonde was destijds voorzitster van de abortuskliniek.
In België waren er in die tijd geen abortusklinieken en bleef abortus strafbaar. Er was in 1973 te Gent wel protest voor het recht op abortus en tegen de arrestatie van dr. Peers die abortussen had uitgevoerd. Toch leidden deze protesten in België niet tot legalisering van abortus. Abortus bleef nog meer dan 20 jaar daarna strafbaar. Dit had tot gevolg dat duizenden Belgische vrouwen een afspraak maakten over de grens in het Zeeuws Vlaamse Groede voor een abortus in de abortuskliniek.
De medische term abortus provocatus betekent opzettelijke vruchtafdrijving. Ondanks dat abortus officieel was toegestaan in Nederland, bleven velen tegenstander van deze opzettelijke vruchtafdrijving. Er waren demonstraties onder leiding van Pater Koopmans (Chr RK) bij alle abortusklinieken in Nederland. Zo ook organiseerde Pater Koopmans een demonstratie voor de abortuskliniek te Groede, waar hij echter niet welkom was bij de burgers van Groede, die hem hebben weggejaagd. Die open geest is altijd kenmerkend geweest voor de bewoners van Groede.
Na Dr Van de Bergh kwam er een opsplitsing tussen de functie van abortusarts en huisarts. Aanvankelijk woonde de huisarts in het pand op de hoek tegenover Salixhove, wat nu de kunstgalerie is. Begin 1982 ging Dr Schellekens als abortusarts in de arbortuskliniek te Groede aan de slag, terwijl haar echtgenoot huisarts werd in Groede. Zij hebben de huisartspraktijk in de Walenstraat gebouwd gelegen aan de achterzijde van hun mooie pand in de hoek van de markt achter de grote kerk.
Door de Wet betreffende de zwangerschapsafbreking van 3 april 1990 was abortus onder bepaalde voorwaarden in België niet meer strafbaar. De zwangere Belgische vrouwen moesten niet langer naar Groede afreizen om een abortus te kunnen ondergaan. Het aantal patiënten dat een beroep deed op de abortuskliniek doofde langzaam uit. In 1995 werd de kliniek te Groede gesloten en overgeplaatst naar Goes.
Vanaf het Slijkstraatje bevindt zich rechts in de Molenstraat op nummer 24 het pand met titel ‘Het Hoofdkwartier’. Hier was destijds de plaatselijke kapper gevestigd.
Links ziet u bij de voordeur van Molenstraat 41 een schoenschraper. Een voet(en)schraper of schoenschraper is een voorwerp dat wordt gebruikt om modder en vuil zoals uitwerpselen van paarden van schoenzolen te verwijderen, alvorens een gebouw te betreden.
Vroeger was een voetschraper standaard aanwezig nabij de toegangsdeur van herenhuizen en andere gebouwen. De voetschraper kon in een nis in de muur zijn bevestigd, of in de grond. Vaak is de voetschraper gedecoreerd. Voetschrapers werden geplaatst tot het begin van de 20e eeuw. Vanaf dat moment werden wegen bestraat en werden ze overbodig. De deurmat werd een moderner vervangmiddel voor de schoenschraper. Ook omdat het verkeer motoriseerde en minder afhankelijk werd van lastdieren die de straten bevuilden met uitwerpselen verloor de voetschraper terrein.
Copyright 2024 | Alle rechten voorbehouden